Kalendarium - Wojna na Pacyfiku
Rok 1945
Styczeń 1945
Japońska ofensywa w Chinach trwała, ale powoli wytracała tempo. Na Filipinach wojska amerykańskie wylądowały na kolejnych wyspach. Lotniskowce amerykańskie zdruzgotały japońskie siły powietrzne na Formozie oraz na kontynencie azjatyckim.
1 stycznia
Amerykańska 8. Armia rozpoczęła oczyszczanie filipińskiej wyspy Leyte z pozostałych jeszcze żołnierzy japońskich. Operacja ta trwała do ostatniego dnia wojny.
2 stycznia
Amerykańskie okręty wojenne odeszły spod Leyte na Luzon, żeby wziąć udział w operacji lądowania na tej wyspie. W drodze musiały odpierać ataki kamikaze.
3 stycznia
Amerykańska 3. Flota przeprowadziła wypad zaczepny na wody Okinawy, Formozy i Wysp Pescadore. Straciła 58 samolotów, ale zatopiła kilkanaście okrętów japońskich i zniszczyła ponad 100 samolotów.
4 stycznia
Amerykańska armada inwazyjna podeszła pod brzegi największej wyspy Filipin - Luzonu i została zaatakowana przez lotnictwo japońskie. Lotniskowiec eskortowy Ommaney Bay został tak ciężko uszkodzony przez kamikaze, że trzeba go było zatopić.
5 stycznia
Mimo że osłabione wycofaniem kilku dywizji do Chin, siły chińskie w północnej Birmie kontynuowały natarcie i z pomocą wojsk amerykańskich przekroczyły rzekę Shweli.
6 stycznia
Japońskie lotnictwo na wyspie Luzon zostało zredukowane amerykańskimi nalotami do 35 maszyn ze 150 samolotów, które posiadało w ostatnich dniach 1944.
7 stycznia
Wojska brytyjskie wkroczyły do miasta Akyab w birmańskiej prowincji Arakan. Sytuacja sił japońskich w tym regionie pogarszała się z dnia na dzień.
8 stycznia
Kolejny dzień zmasowanych nalotów na japońskie obiekty wojskowe na Luzonie, przede wszystkim w rejonie zatoki Lingayen. W nocy do zatoki weszły okręty amerykańskie, żeby przeprowadzić przygotowanie artyleryjskie przed lądowaniem, które miało wyzwolić wyspę.
9 stycznia
Amerykańska 6 Armia wylądowała na wyspie Luzon. W ciągu pierwszej doby inwazji w Zatoce Lingayen, leżącej 160 km na północ od Manili, wysadzono na brzeg prawie 100 000 żołnierzy.
10 stycznia
Wojska amerykańskie na Luzonie rozszerzyły przyczółek. W północnej Birmie oddziały amerykańskie i chińskie posuwały się naprzód. W prowincji Arakan wojska brytyjskie i hinduskie zdobyły Shwego.
11 stycznia
Japońskie dowództwo wojskowe oceniło sytuację na frontach i postanowiło wszystkie posiadane środki skierować na produkcję specjalnych typów uzbrojenia dla kamikaze. Do końca miesiąca cały przemysł zbrojeniowy i wszystkie organizacje wojskowe skoncentrowały się na produkcji uzbrojenia dla samobójców i szkoleniu załóg kamikaze.
12 stycznia
38 Zespół Operacyjny oczyścił wody wzdłuż brzegów Indochin. Samoloty z lotniskowców zatopiły prawie 40 jednostek japońskich.
13 stycznia
Japońskie lotnictwo stacjonujące na Filipinach rzuciło ostatnie maszyny przeciwko oddziałom amerykańskim, które wylądowały na wyspie Luzon.
14 stycznia
Po przekroczeniu rzeki Irawadi wojska brytyjskie w Birmie zostały zaatakowane przez siły japońskie, bitwa trwała około miesiąca.
15 stycznia
Trwała japońska ofensywa w Chinach. Czołowe oddziały japońskie zbliżyły się do amerykańskiej bazy lotniczej w Syczuanie.
16 stycznia
Samoloty z lotniskowców amerykańskich zbombardowały opanowany przez Japończyków Hongkong. Obrona przeciwlotnicza była słaba, bazowane bowiem w okolicach miasta samoloty wysłano na inne fronty.
17 stycznia
Oddziały amerykańskiej 6. Armii na wyspie Luzon ruszyły na Manilę.
18 stycznia
Na ogłoszonej jako "bezpieczna" wyspie Peleliu niedobitki wojsk japońskich atakowały amerykańskie składy amunicji i lotniska.
19 stycznia
W Chinach wojska japońskie przejęły kontrolę nad linią kolejową Kanton-Hankow.
20 stycznia
Pierwszy konwój ciężarówek przejechał Drogą Birmańską. Pełne wykorzystanie szlaku było jednak możliwe dopiero po przeprowadzeniu remontów i przebudowaniu kilku odcinków.
21 stycznia
Samoloty z lotniskowców amerykańskich zaatakowały lotniska japońskie na Okinawie i Formozie. Zniszczono około 100 nieprzyjacielskich samolotów.
22 stycznia
Samoloty amerykańskie zaatakowały pozycje japońskie w wyspiarskiej twierdzy Corregidor, strzegącej wejścia do Zatoki Manilskiej.
23 stycznia
Ogłoszono otwarcie Drogi Birmańskiej, ale krążące w okolicy małe oddziały japońskie czyniły podróż tym szlakiem bardzo niebezpieczną.
24 stycznia
Z uwagi na zbliżające się oddziały japońskie lotnictwo amerykańskie ewakuowało bazę w Syczuanie.
25 stycznia
Amerykańskie bombowce B-29 przeprowadziły szeroko zakrojoną operację minowania wejść do portów w Singapurze, Sajgonie, zatoce Cam Ranh oraz w Penang. Była to największa operacja minowania z powietrza w II wojnie światowej. Tylko u wejścia do portu w Singapurze zrzucono 366 min.
26 stycznia
Rząd japoński nakazał wojskom stacjonującym w Chinach wstrzymać ofensywę i przejść do obrony chińskiego wybrzeża oraz najważniejszych obiektów wojskowych w północnych Chinach. Dowódcy jednostek stacjonujących w Chinach zastosowali się do rozkazów Tokio tylko częściowo i z opóźnieniem.
27 stycznia
Amerykańskie siły na wyspie Luzon zostały wzmocnione przez 1 Dywizję Kawalerii, 32 Dywizję Piechoty oraz 122 pułkową grupę bojową kawalerii.
28 stycznia
Ogłoszono, że filipińska wyspa Mindoro jest wolna od zorganizowanych oddziałów japońskich i znajduje się pod amerykańską kontrolą.
29 stycznia
Amerykańska 38 Dywizja Piechoty wylądowała na południowy-zachód od zatoki Subic na wyspie Luzon i ruszyła natychmiast na południe, ku półwyspowi Bataan.
30 stycznia
63. Zespół Operacyjny, czyli brytyjska Flota Pacyfiku złożona z 4 lotniskowców, szybkiego pancernika, 4 krążowników i 11 niszczycieli, pobrała paliwo na Oceanie Indyjskim i rozpoczęła marsz na wschód, żeby dołączyć do amerykańskiej Floty Pacyfiku.
31 stycznia
Amerykańska 11. Dywizja Powietrzno-desantowa wylądowała z barek desantowych u południowego wejścia do Zatoki Manilskiej.
Luty 1945
Trwało wyzwalanie Filipin. Amerykańska Piechota Morska wylądowała na zajętej przez Japończyków wyspie Iwo Jima. Otwarto na nowo Drogę Birmańską. Japończycy kontynuowali ofensywę w Chinach, posuwając się w kierunku ostatnich amerykańskich baz lotniczych.
1 lutego
Nacierające w Chinach oddziały japońskie zdobyły Kukong, ostatni bastion chińskiego oporu, położony na linii kolejowej do Hanków. Zajęcie miasta odcięło od reszty kraju siły chińskie, znajdujące się na wschód od Kukong.
2 lutego
Na filipińskiej wyspie Leyte ustały regularne walki, chociaż pozostały jeszcze ogniska japońskiego oporu.
3 lutego
Na największej wyspie Filipin, Luzonie, oddziały amerykańskiej 6 Armii walcząc, posuwały się ku stolicy, Manili.
4 lutego
Drogą Birmańską przejechał z Ledo w Indiach do Kunming w Chinach pierwszy duży konwój z zaopatrzeniem.
5 lutego
Wojska australijskie wylądowały na Nowej Brytanii, zaciskając pierścień okrążenia wokół Rabaul.
6 lutego
Rozpoczęła się bitwa o Manilę. Uwolniono z obozów pod Manilą 4000 amerykańskich jeńców wojennych, którzy spędzili prawie 3 lata za drutami.
7 lutego
Nacierające w Chinach oddziały japońskie zdobyły kolejną amerykańską bazę lotniczą-w Kanchow.
8 lutego
Rósł opór japońskich oddziałów broniących się wokół Manili.
9 lutego
Na Luzonie trwały nadal ciężkie walki. Przede wszystkim na przedpolach Manili, wokół lotniska Nichols i na Ścieżce Val Verde.
10 lutego
Tokio nawiedziło silne trzęsienie ziemi, które nastąpiło krótko przed nalotem prawie 100 bombowców B-29.
11 lutego
Na wyspie Luzon nadal trwały ciężkie walki.
12 lutego
Amerykański okręt podwodny Batfish (SS-113) zatopił u brzegów Filipin swój trzeci japoński okręt podwodny w ciągu 4 dni (I-41, Ro-112 oraz Ro-113)
14 lutego
Wojska amerykańskie dotarły do podstawy półwyspu Bataan, niedaleko Manili. Do Zatoki Manilskiej weszły amerykańskie ścigacze.
15 lutego
Wojska amerykańskie wylądowały na południowym skraju półwyspu Bataan. Oddziały japońskie w Manili zostały otoczone.
16 lutego
Zaskakujący atak wojsk amerykańskich na twierdzę Corregidor, strzegącą wejścia do Zatoki Manilskiej na wyspie Luzon. Na Corregidorze wylądowali jednocześnie spadochroniarze oraz żołnierze z barek desantowych, którzy przypłynęli z półwyspu Bataan. Liczący ponad 4000 ludzi garnizon twierdzy został wybity do nogi. W akcji zginęło tylko 136 Amerykanów.
17 lutego
Oczyszczanie plaż Iwo Jimy z min natrafiło na nieoczekiwane trudności. Zginęło prawie 200 płetwonurków amerykańskiej marynarki wojennej.
18 lutego
Wojska brytyjskie wylądowały na wybrzeżu birmańskiej prowincji Arakan, odcinając odwrót cofającym się oddziałom japońskim.
19 lutego
Niecałe 800 Mm na południe od Wysp Japońskich amerykańska piechota morska wylądowała na plażach Iwo Jimy. Japończycy planowali wykorzystać wyspę jako bazę dla kamikaze, atakujących aliancką flotę inwazyjną w operacjach przeciwko wyspom macierzystym. Zamierzali również rozmieścić na niej dywizjony samolotów myśliwskich, aby walczyć z bombowcami B-29, startującymi z Wysp Mariańskich. Desant na wyspę o powierzchni zaledwie 21 km2 przeprowadziły 3 dywizje piechoty morskiej, przeciwko którym stanęło 22 000 fanatycznych żołnierzy japońskich. Większość z nich obsadzała system umocnień zbudowanych z dala od brzegu morza, ale mimo to obrona plaż była silna i zdeterminowana.
20 lutego
Oddziały wojsk lądowych zdobyły przyczółki na wyspach Samar i Capul, co dawało Amerykanom kontrolę nad ważną cieśniną San Bernardino na Filipinach.
21 lutego
Japończycy bronili się na Iwo Jimie. Lądujące oddziały piechoty morskiej straciły już połowę posiadanych czołgów. Wzrosła intensywność walk.
22 lutego
Pomimo zaciętego oporu Japończyków, amerykańska piechota morska posunęła się nieco na Iwo Jimie.
23 lutego
Pododdział 28. pułku piechoty morskiej zatknął amerykański sztandar na wierzchołku góry Suribachi na Iwo Jimie.
24 lutego
Większość dzielnic stolicy Filipin, Manili, znalazła się już pod kontrolą sił amerykańskich.
25 lutego
Lotnictwo amerykańskie zmieniło taktykę nalotów bombowców B-29. W miejsce dotychczasowych nalotów dziennych na dużych wysokościach wprowadzono loty nocne na niskim pułapie, a zamiast bomb burzących zastosowano ładunki zapalające. Pierwsze bombardowanie Tokio przez 334 samoloty B-29 wywołało pożary, które strawiły 4000 hektarów powierzchni miasta.
26 lutego
Wojska brytyjskie w Birmie rozpoczęły natarcie na miasta Mandalay i Meiktila.
27 lutego
Wyjątkowo ciężkie walki na Iwo Jimie. Amerykańska marynarka wojenna uruchomiła na wyspie bazę dla wodnosamolotów.
28 lutego
Wojska amerykańskie wylądowały na filipińskiej wyspie Palawan. Zdobycie wyspy przez Amerykanów skutecznie odcinało Japonię od dostaw surowców z Holenderskich Indii Wschodnich.
Marzec 1945
Japońskie miasta były bombardowanie przez amerykańskie samoloty. Ofensywa wojsk japońskich w Chinach zwolniła tempo. Z braku paliwa i wyszkolonych pilotów Cesarska Marynarka Wojenna zacumowała pozostałe lotniskowce w portach, a załogi okrętów skierowała do innych zadań.
1 marca
Amerykańskie okręty i samoloty zaatakowały japońskie Wyspy Riukiu.
2 marca
Ustał opór japoński na Corregidorze. Po niespełna 3 latach twierdza broniąca wejścia do Zatoki Manilskiej wróciła do Amerykanów.
3 marca
Zlikwidowano zorganizowany opór oddziałów japońskich w stolicy Filipin, Manili.
4 marca
Wojska brytyjskie odcięły siły japońskie w środkowej Birmie.
5 marca
Piechota morska oczyściła z nieprzyjaciela większość wyspy Iwo Jima, amerykańskie samoloty myśliwskie rozpoczęły starty ze zdobytego lotniska.
6 marca
W ramach przegrupowania sił amerykańskiej 6 Armii na wyspie Luzon, 43. Dywizja Piechoty zluzowała 1 Dywizję Kawalerii.
7 marca
Wojska japońskie, usiłujące wyrwać się z kotła okrążenia w środkowej Birmie, rozpoczęły przeciwnatarcie, które zahamowało ofensywę brytyjską.
8 marca
Wojska brytyjskie wkroczyły do bronionego przez Japończyków miasta Mandalay w Birmie. We wschodniej części wyspy Luzon amerykańska 6 Armia rozpoczęła natarcie na japońską linię obronną Shimbu.
9 marca
Japończycy zawarli tymczasowe zawieszenie broni z komunistyczną partyzantką wietnamską, kierowaną przez Ho Chi Minha. Mając swobodę działania,zaatakowali francuskie garnizony kolonialne w Indochinach, likwidując ostatni ośrodek władzy rządu Vichy. Japończycy zdecydowali się na atak z obawy, że w Indochinach wylądują oddziały Wolnej Francji, do których przyłączą się jednostki wierne dotychczas rządowi Vichy.
10 marca
279 nisko lecących bombowców B-29 zrzuciło w nocy na Tokio 1665 ton bomb zapalających, które wywołały pożary. Zginęło w nich 84 000 mieszkańców stolicy Japonii. Liczba ofiar była większa niż w miastach zniszczonych później przez bomby atomowe.
11 marca
Wietnamski marionetkowy cesarz Bao-Dai ogłosił niezależność Wietnamu od Francji. Japończycy zignorowali tę deklarację i nadal sprawowali kontrolę nad krajem.
12 marca
Ciężkie walki na linii obronnej Shimbu na wyspie Luzon.
13 marca
Oddziały hinduskiej 26 Dywizji Piechoty dokonały desantu oskrzydlającego siły japońskie w birmańskiej prowincji Araka.
14 marca
Amerykańskie bombowce B-29 przeprowadziły nalot na Osakę. Ponad 13 000 ludzi zostało zabitych lub rannych.
15 marca
Oddziały brytyjskie zdobyły w Birmie niemal całe miasto Mandalay. Japończycy bronili się jeszcze w kilku miejscach na przedmieściach.
16 marca
Ogłoszono, że na Iwo Jimie ustał zorganizowany opór wojsk japońskich, ale akcja oczyszczania wyspy z niedobitków trwała jeszcze przez kilka tygodni.
17 marca
Amerykańskie bombowce B-29 zaatakowały Kobe. Zginęło lub zostało rannych około 15 000 osób.
18 marca
Wojska amerykańskie wylądowały na filipińskiej wyspie Panay i wdarły się w głąb lądu.
19 marca
Samoloty amerykańskiej marynarki wojennej zbombardowały Kurę-bazę floty japońskiej na wyspach macierzystych.
20 marca
Zatopiono ostatni statek z liczącego 21 jednostek konwoju, który przez 10 tygodni usiłował dowieźć zaopatrzenie z Japonii dla sił odciętych w południowo-wschodniej Azji. Żaden statek nie dotarł dalej niż do Singapuru. Wytropiły je i zatopiły amerykańskie samoloty oraz okręty podwodne.21 marca. Wojska brytyjskie opanowały cały obszar birmańskiego miasta Mandalay. Resztki oddziałów japońskich wycofały się w kierunku Syjamu.
22 marca
Nadal trwała japońska ofensywa w Chinach. Tym razem zagrażała amerykańskiej bazie lotniczej w Laohokow.
23 marca
Zespół lotniskowców brytyjskich dołączył do floty amerykańskiej, żeby wspólnie wziąć udział w atakach na japońskie wyspy macierzyste.
24 marca
Ostatnia grupa około 200 żołnierzy japońskich, broniących się na Iwo Jimie została zepchnięta na skrawek terenu liczący nie więcej niż 50 nr. Z tej pozycji Japończycy ruszyli do "ataku banzai" i zostali wybici niemal do nogi.
25 marca
Wycofujące się pod japońskim naporem oddziały amerykańskiego lotnictwa zniszczyły za sobą urządzenia bazy w Laohokow. Była to ostatnia amerykańska baza lotnicza w Chinach, opanowana przez wojska japońskie.26 marca. Na filipińskiej wyspie Cebu wylądowała dywizja amerykańskich wojsk lądowych.
27 marca
Bombowce B-29 rozpoczęły operację minowania wód wokół japońskich wysp macierzystych. W ciągu kilku tygodni postawione z powietrza pola minowe zatrzymały wszelki ruch jednostek nawodnych, blokując skutecznie Japonię.
28 marca
Dywizja amerykańskich wojsk lądowych wysadziła desant na wyspie Kerama w grupie Wysp Riukiu, tworząc podstawę dla wsparcia planowanego lądowania na Okinawie.
29 marca
Oczyszczając z przeciwnika wyspę Kerama, oddziały amerykańskie odnalazły 350 łodzi motorowych, przeznaczonych dla samobójczych ataków na okręty wiozące wojska desantowe na Okinawę. Stany Zjednoczone poinformowały Wielką Brytanię, że najprawdopodobniej będą posiadać wkrótce bombę atomową.
30 marca
W Birmie brytyjska 14 Armia posuwała się naprzód, napotykając słabnący opór nieprzyjaciela.
31 marca. Trwały nadal ciężkie walki na wyspie Luzon.
Kwiecień 1945
Desant na Okinawę rozpoczął ostatnią wielką bitwę II wojny światowej. Desant był operacją równie gigantyczną jak lądowanie Sprzymierzonych w Normandii, a walki na wyspie były najbardziej krwawą kampanią wojny na Pacyfiku. Brytyjczycy odbili Birmę z rąk japońskich.
1 kwietnia
Na plażach Okinawy wylądowało 60 000 żołnierzy amerykańskich wojsk lądowych i piechoty morskiej (po 2 dywizje każdego rodzaju wojsk). Okinawa leży tylko około 360 Mm na południe od japońskich wysp macierzystych. Ostatnia bitwa II wojny światowej była wyjątkowo krwawa.
2 kwietnia
Broniące Okinawy wojska japońskie wpuściły atakujących Amerykanów w głąb lądu i czekały aż podejdą do ufortyfikowanych linii obronnych.
3 kwietnia
Związek Radziecki wypowiedział zawarty z Japonią w kwietniu 1941 pięcioletni układ o nieagresji z Japonią.
4 kwietnia
Oddziały amerykańskie dotarły na Okinawie do linii japońskich umocnień i rozpoczęły jej przełamywanie. Po zakończeniu działań na Iwo Jimie, 4. Dywizja Piechoty Morskiej przybyła do Maui, gdzie otrzymała rozkaz przygotowania się do planowanej na październik 1945 inwazji na Japonię. Piechota morska miała lądować w pierwszej linii. Przygotowania do nowej operacji obejmowały przede wszystkim uzupełnienie strat poniesionych na Iwo Jimie. 4 DPM straciła w walkach ponad 8000 ludzi, z czego ponad połowę stanowili ranni, którzy wracali teraz ze szpitali. Luki w szeregach uzupełniano nowicjuszami i w czasie, kiedy w Europie wojna zbliżała się do końca, w Maui szkolono żołnierzy do kolejnych działań.
5 kwietnia
Na wiadomość o wypowiedzeniu przez Związek Radziecki paktu o nieagresji z kwietnia 1941 rząd japoński podał się do dymisji.
6 kwietnia
Kamikaze przypuścili zmasowany atak na amerykańskie okręty wojenne, stojące u brzegów Okinawy. Z wyspy Kiusiu nadleciało 355 samolotów, ale tylko 24 kamikaze trafiło w cel. Zatopili 6 jednostek (niszczycieli i okrętów pomocniczych). Znacznie więcej szkód spowodował własny ogień. Odpierając ataki kamikaze, artylerzyści strzelali we wszystkich kierunkach, nie zwracając uwagi, co znajduje się na linii ognia.
7 kwietnia
Japońska 2. Flota ruszyła do samobójczego ataku, ale w drodze na Okinawę została przechwycona przez amerykańskie lotnictwo pokładowe. W powietrzno-morskiej bitwie uczestniczyło około 900 samolotów amerykańskich, z których 10 zostało strąconych. Strona japońska straciła superpancernik Yamato, krążownik, 4 niszczyciele i 54 samoloty.
8 kwietnia
Rozpoczęła się bitwa na półwyspie Motobu w północnej części Okinawy. Żołnierze piechoty morskiej usiłowali przełamać japońską linię obrony, a w tym czasie inne oddziały piechoty morskiej i wojsk lądowych nacierały na południe.
9 kwietnia
Wojska amerykańskie wylądowały na wyspie Jolo, leżącej na Morzu Sulu (wewnątrz archipelagu Filipin).
10 kwietnia
Samoloty z brytyjskiego lotniskowca zaatakowały nieprzyjacielskie lotniska na Formozie, żeby uniemożliwić Japończykom prowadzenie nalotów na amerykańskie okręty, stojące u brzegów Okinawy.
11 kwietnia
Brytyjskie oddziały w Birmie ruszyły szybkim marszem na Rangun, chcąc zdobyć miasto, zanim rozpoczną się monsunowe deszcze.
12 kwietnia
U brzegów Okinawy zestrzelono ponad 150 kamikaze. Zatonął amerykański niszczyciel trafiony latającą bombą Baka, kierowaną przez samobójcę.
13 kwietnia
Siły chińskie i japońskie rozpoczęły w Chinach dwie, nie związane ze sobą ofensywy. W Waszyngtonie zmarł prezydent Roosevelt (12 kwietnia według czasu w Ameryce Północnej). Rozgłośnia tokijska zakomunikowała o tym z pełnym szacunkiem.
14 kwietnia
Oddziały japońskie w Chinach ponownie otrzymały rozkaz wycofania się na wybrzeże i zorganizowania obrony. Tym razem rozkaz wykonano, wycofując się z kilku zajętych już amerykańskich baz lotniczych. Podczas nalotu bombowców B-29 na Tokio uszkodzony został pałac cesarski.
15 kwietnia
W Birmie użyto po raz pierwszy śmigłowca w akcji ratowniczej. Załoga jednego z samolotów transportowych musiała wyskoczyć ze spadochronami nad górami porośniętymi dżunglą. Podczas poszukiwań rozbił się jeden z samolotów, a gdy do jego szczątków dotarł pieszy patrol, okazało się, że pilot jest zbyt ciężko ranny, żeby go znieść. Pobliska amerykańska baza lotnicza miała eksperymentalny śmigłowiec Sikorsky YR-4, który właśnie przechodził próby. Pilot podjął ryzyko ewakuacji rannego z terenu, gdzie żaden samolot nie mógł wylądować. Akcja udała się i był to pierwszy przypadek wykorzystania śmigłowca do ratowania ludzkiego życia.
16 kwietnia
Dywizja amerykańskich wojsk lądowych wysadziła desant na Ie Shimie, niewielkiej wyspie leżącej u brzegów Okinawy.
17 kwietnia
Ostatnia faza inwazji w kampanii filipińskiej, wojska amerykańskie wylądowały na Mindanao.
18 kwietnia
Znany amerykański korespondent wojenny, Ernie Pyle, został zabity na pierwszej linii walk na Ie Shimie.
19 kwietnia
Po niezwykle potężnym przygotowaniu artyleryjskim z użyciem najcięższych dział okrętowych oraz długotrwałym bombardowaniu lotniczym oddziały amerykańskich wojsk lądowych rozpoczęły silne natarcie, które miało skruszyć japoński opór na Okinawie.
20 kwietnia
Wojska brytyjskie w Birmie ścigały oddziały japońskie, zbliżając się coraz bardziej do największych w kraju pól naftowych w okolicach Yenangyaung.
21 kwietnia
W Birmie czołowe oddziały brytyjskie znajdowały się o 300 km od Rangunu. Japończycy musieli opuścić miasto i wycofać się, żeby zyskać przestrzeń dla przegrupowania swych sił.
22 kwietnia
Wyspa Palawan na Filipinach została uznana za wolną od zorganizowanych oddziałów nieprzyjaciela.
23 kwietnia
Skończyły się działania wojenne w środkowej części Filipin. Ostatnie gniazda oporu wojsk japońskich na wyspie Cebu zostały zdobyte.
24 kwietnia
Miny, lotnictwo i okręty podwodne stworzyły skuteczną blokadę japońskich wysp macierzystych. Do końca kwietnia port Nagoya jako pierwszy wstrzymał przeładunek statków.
25 kwietnia
Japońskie wojska lądowe w Chinach nie miały zamiaru rezygnować z działań zaczepnych. W Wukang otoczyły całą dywizję wojsk chińskich.
26 kwietnia
Rósł opór japoński na Okinawie, wojska amerykańskie miały coraz więcej kłopotów ze zdobywaniem terenu.
27 kwietnia
Okręty amerykańskie i australijskie rozpoczęły czterodniowe bombardowanie artyleryjskie opanowanych przez Japończyków szybów naftowych na wyspie Tarakan, leżącej u północno-wschodnich brzegów Borneo.
28 kwietnia
Kamikaze kontynuowali ataki na okręty amerykańskie, stojące u brzegów Okinawy. W kwietniu strącono nad wodami okalającymi Okinawę przeszło 1000 nieprzyjacielskich samolotów, ale mimo to kamikaze zatopili 20 i uszkodzili 157 jednostek alianckich.
29 kwietnia
Walki na Okinawie stały się tak ciężkie, że ze względu na poniesione straty trzeba było wycofać z pierwszej linii jedną z dywizji piechoty amerykańskich wojsk lądowych.
30 kwietnia
U brzegów Okinawy został uszkodzony przez kamikaze duży amerykański stawiacz min Terror (CM-5) oraz niszczyciel Bennion (DD-662). Od ostatnich dni marca amerykańska marynarka wojenna straciła pod Okinawą 20 okrętów (w tym 14 zatopionych przez kamikaze), a 157 zostało uszkodzonych (w tym 90 przez kamikaze). Japończycy zapłacili jednak za te sukcesy utratą prawie 1200 samolotów. W Europie trwał szturm Berlina. Hitler popełnił samobójstwo.
Maj 1945
Niemcy skapitulowały. Japonia została sama przeciw całemu światu. Walki na Okinawie nie ustawały. Na okolicznych wodach toczyły się ostatnie bitwy morskie. Wojska chińskie kontratakowały, a dowództwo japońskie pośpiesznie wycofywało swe jednostki do obrony wysp macierzystych.
1 maja
Wojska australijskie wylądowały na wyspie Tarakan, leżącej w sąsiedztwie Borneo. Japończycy zdobyli Tarakan wiosną 1942.
2 maja
Oddziały brytyjskie wykryły, że Japończycy opuścili Rangun i wycofywali się z całej Birmy.
3 maja
Chcąc poprawić swą sytuację, Japończycy wysadzili 2 desanty na tyłach wojsk amerykańskich walczących na Okinawie. Około 1000 żołnierzy, którzy przedostali się na ląd, zostało zabitych lub wziętych do niewoli.
4 maja
Okręty brytyjskie ostrzelały japońskie umocnienia na wyspach Sakishima, leżących w południowej części grupy Riukiu.
5 maja
Kamikaze odnieśli znaczny sukces u brzegów Okinawy, zatapiając 17 okrętów przy stracie 131 samolotów.
6 maja
Brytyjczycy zakomunikowali o zakończeniu kampanii wojennej w Birmie, chociaż odcięte w odległych miejscach oddziały japońskie broniły się jeszcze przez kilka tygodni.
7 maja
Brytyjskie oddziały w południowej Birmie maszerowały na spotkanie z jednostkami alianckimi w głębi kraju.
8 maja
Niemcy skapitulowały. Wojna w Europie zakończyła się. Samotna Japonia miała teraz przeciwko sobie zmasowaną potęgę wojskową sprzymierzonych mocarstw.
Po poddaniu się Niemiec Amerykanie zaczęli realizować plany demobilizacji. Teraz trzeba było określić, która jednostka będzie pierwsza wracać do kraju. Ci, którzy najdłużej przebywali na froncie, mieli prawo wrócić pierwsi i spędzić pół roku w lżejszej służbie.
9 maja
W Europie wojska niemieckie złożyły broń.
10 maja
Z pomocą filipińskiej partyzantki amerykańska 8 Armia zdobyła nowe tereny na Mindanao.
11 maja
Oddziały australijskie wylądowały w rejonie Wewak na Nowej Gwinei.
12 maja
Potężny atak kamikaze na okręty brytyjskie i amerykańskie stojące u brzegów Okinawy. Ciężko uszkodzony został pancernik New Macico.
13 maja
Amerykańska grupa operacyjna szybkich lotniskowców rozpoczęła dwudniowy atak na japońskie lotniska na Kiusiu.
14 maja
Po trwającym miesiąc transporcie z Birmy w Chinach skoncentrowała się wreszcie amerykańska Grupa Bojowa Mars.
15 maja
Brytyjskie okręty wojenne i samoloty zaatakowały cele japońskie na Wyspach Andamańskich.
16 maja
Najpotężniejszy atak przy użyciu napalmu w historii walk na Pacyfiku. Na grupę wojsk japońskich, która chciała opanować ujęcia wody pitnej dla stolicy Filipin, Manili, zrzucono w ciągu kilku dni ponad 300 ton napalmu. Po tym ataku oddziałom amerykańskim zostało tylko zlikwidowanie nielicznych niedobitków.
17 maja
Ostatnia bitwa morska okrętów nawodnych. W Cieśninie Malakka 5 brytyjskich niszczycieli zatopiło japoński krążownik Haguro.
18 maja
Wojska chińskie wyzwoliły port Foochow na wybrzeżu Chin.
19 maja
Na Okinawie ze względu na poniesione straty, trzeba było wycofać z frontu jeszcze jedną dywizję wojsk lądowych. Nawet w szeregach oddziałów piechoty morskiej notowano wyjątkowo wysoką liczbę przypadków wyczerpania psychicznego.
20 maja
Dowództwo japońskie zaczęło wycofywać dywizje stacjonujące w Chinach, by wzmocnić obronę wysp macierzystych.
21 maja
Na Okinawie żołnierze piechoty morskiej i wojsk lądowych posunęli się nieco naprzód. Rozpoczęła się bitwa o zamek Shuri.
22 maja
Ulewne deszcze na 2 tygodnie przerwały walki na Okinawie.
23 maja
Największy port japoński w Jokohamie, zablokowany przez miny oraz alianckie okręty wojenne i lotnictwo, wstrzymał przeładunki statków.
24 maja
Na amerykańskim lotnisku na Okinawie wylądowali japońscy spadochroniarze samobójcy. Zanim zostali zlikwidowani, zdążyli zniszczyć kilkanaście samolotów.
25 maja
Amerykańscy planiści wojskowi przesunęli na 1 listopada datę lądowania na japońskich wyspach macierzystych.
26 maja
Wojska chińskie ponownie zajęły miasto Nanning, odcinając w Indochinach około 200 000 żołnierzy japońskich, którzy nie mieli już dostępu do morza.
27 maja
Ze względu na rozmiar zniszczeń oraz krążące w pobliżu okręty alianckie zamknięto port w Tokio.
28 maja
Japończycy podjęli desperacką próbę poprawienia sytuacji swych wojsk na Okinawie drogą wzmożonych ataków kamikaze. Aliancka obrona przeciwlotnicza strąciła ponad 100 samolotów japońskich, ale 1 niszczyciel amerykański został zatopiony.
29 maja
Ustał zorganizowany opór wojsk japońskich na filipińskiej wyspie Negros.
30 maja
Oddziały amerykańskie zajęły niemal całą stolicę Okinawy-Naha.
31 maja
Stany Zjednoczone wycofały swe siły z Indii i przesunęły je do Chin. Jednostki Wspólnoty Brytyjskiej skoncentrowały się na wyzwalaniu Malajów.
Czerwiec 1945
Australijskie jednostki desantowe wyzwoliły liczne wyspy i wysepki leżące na zachód od Nowej Gwinei. Japoński opór nie był już tak trudny do przezwyciężenia jak niegdyś, co było skutkiem kłopotów logistycznych. Walki na Filipinach zamierały, chociaż w kilku miejscach Japończycy bronili się jeszcze przez kilka miesięcy.
1 czerwca
Opór wojsk japońskich na filipińskiej wyspie Luzon zredukowany został do walk odizolowanych pododdziałów. Pozbawione żywności i amunicji wojska japońskie przechodziły do walki partyzanckiej.
2 czerwca
Przywódca chińskich nacjonalistów, Czang Kaj-szek, zrezygnował ze stanowiska premiera, ale pozostał prezydentem i najbardziej wpływowym politykiem w Chinach.
3 czerwca
We wschodniej części wyspy Luzon Japończycy usiłowali wycofać się przed nacierającymi oddziałami amerykańskimi i przegrupować się.
4 czerwca
Na Okinawie nadal trwały ciężkie walki.
5 czerwca
Przez wody wokół Okinawy przeszedł silny tajfun. Uszkodzone zostały 4 amerykańskie pancerniki, 8 lotniskowców, 7 krążowników, 11 niszczycieli oraz kilkadziesiąt okrętów pomocniczych.
6 czerwca
Żołnierze piechoty morskiej oczyścili z nieprzyjaciela rejon lotniska w Naha.
7 czerwca
Wojska japońskie w Chinach zostały zepchnięte na pozycję, z której wiosną 1944 ruszyły do ofensywy na południe.
8 czerwca
Patrole amerykańskich wojsk lądowych dotarły w głąb filipińskiej wyspy Luzon, natrafiając na niewielkie oddziały przeciwnika.
9 czerwca
Jednostki 6. Armii odcięły część wojsk japońskich, broniących się we wschodniej części Luzonu.
10 czerwca
Oddziały australijskie wylądowały w Brunei na Borneo.
11 czerwca
Brytyjskie okręty weszły na wody Wysp Karolińskich, by zaatakować japońską bazę w Truk.
12 czerwca
Południowo-wschodnia flanka głównej linii japońskiej obrony na Okinawie została przerwana zaskakującym atakiem oddziałów amerykańskiej 7. Dywizji Piechoty.
13 czerwca
Wygasł opór japoński na wyspie Visayan. Zginęło na niej prawie 10 000 żołnierzy japońskich. Po stronie amerykańskiej straty sięgały 3200 ludzi, w tym 835 zabitych.
14 czerwca
Pentagon zwrócił się do dowódców na Pacyfiku, żeby przygotowali plany działania swych jednostek na wypadek niespodziewanej kapitulacji Japonii.
15 czerwca
Wojska chińskie posuwały się naprzód szerokim frontem przez Chiny, wkraczając na tereny zajmowane jeszcze do niedawna przez jednostki japońskie, których większość albo wycofała się do Mandżurii, albo została odwołana do obrony japońskich wysp macierzystych.
16 czerwca. Brytyjskie okręty ostrzelały Truk na Wyspach Karolińskich.
17 czerwca
Oddziały amerykańskich wojsk lądowych przełamały ostatnią linię japońskiej obrony na Okinawie. Dowódca wojsk japońskich na wyspie popełnił samobójstwo.
18 czerwca
Po spaleniu największych miast Japonii, amerykańskie bombowce B-29 rozpoczęły naloty na ośrodki średniej wielkości.
19 czerwca
Wojska brytyjskie przekroczyły granicę Birmy i Syjamu.
20 czerwca
Ponad 1000 żołnierzy japońskich poddało się na Okinawie. Był to przypadek bez precedensu w dotychczasowych walkach na Pacyfiku. Również ludność cywilna, która aktywnie wspierała żołnierzy, zaczęła grupami oddawać się do niewoli.
21 czerwca
Wszystkie wyspy w południowej części Filipin zostały ogłoszone jako wolne od zorganizowanego oporu wojsk japońskich.
22 czerwca
Dowództwo amerykańskie zakomunikowało, że bitwa o Okinawę zakończyła się. W ciągu 81 dni walk liczący 118 000 żołnierzy garnizon japoński praktycznie przestał istnieć. W niewoli znalazło się tylko 7400 ludzi. Straty amerykańskie sięgały 49 000 ludzi, w tym 12 250 poległych. W atakach samobójczych Japończycy stracili 7800 samolotów kamikaze oraz liczne okręty. Strona aliancka-800 samolotów, 36 zatopionych okrętów oraz prawie 5000 marynarzy. Straty wśród ludności cywilnej nie są dokładnie znane. Szacuje się, że zginęło około 150 000 osób. Fanatyzm obrońców Okinawy był jednym z powodów użycia przeciwko Japonii bomb atomowych jako alternatywy dla inwazji.
23 czerwca
Dowództwo amerykańskie na Filipinach użyło na wyspie Luzon spadochroniarzy, szybowców desantowych i pomocy partyzantów filipińskich, żeby zacisnąć pierścień okrążenia wokół broniących się wciąż oddziałów japońskich.
24 czerwca
Wojska australijskie zajęły Sarawak.
25 czerwca
Wspierając główne działania na Okinawie, oddziały piechoty morskiej wylądowały na Kurne Shima, niewielkiej wyspie leżącej u brzegów Okinawy, gdzie napotkały słaby opór Japończyków.
26 czerwca
Bombowce B-29 rozpoczęły naloty na japońskie rafinerie, żeby uniemożliwić produkcję benzyny lotniczej.
27 czerwca
Dowództwo amerykańskie na Filipinach podało komunikat o zakończeniu walk na wyspie Luzon, chociaż w górach na północno-wschodnim skraju wyspy nadal znajdowało się 50 000 żołnierzy japońskich.
28 czerwca
Wojska australijskie zajęły Kuala Belait w Holenderskich Indiach Wschodnich.
29 czerwca
Prezydent Harry Truman zaaprobował plan operacji Olympic, które rozpoczęcie zaplanowano na 1 listopada. Wojska chińskie wkroczyły do Indochin.
30 czerwca
Wprawdzie na wyspie Luzon nadal broniły się liczne oddziały japońskie, jednak nie stanowiły one zagrożenia dla już opanowanych przez Amerykanów obszarów. Straty Japończyków na Filipinach 317 000 żołnierzy zabitych oraz 7236 wziętych do niewoli. Ogólne straty amerykańskie (zabitych, rannych i zaginionych) wyniosły 60 000 ludzi. Straty filipińskie, w tym ludności cywilnej, były znacznie wyższe.
Lipiec 1945
Wojska australijskie zajęły Borneo i okupowały pola naftowe, o które Japończycy rozpoczęli wojnę. Kilkadziesiąt lotniskowców amerykańskich i brytyjskich krążyło wzdłuż japońskich wybrzeży, zatapiając statki i niszcząc cele na lądzie. Wojska chińskie stopniowo, ale konsekwentnie wypierały oddziały japońskie z terytorium Chin. Japonii postawiono ultimatum. Większość japońskich miast leżała w gruzach.
1 lipca
Oddziały australijskie wkroczyły do Balikpapan na Borneo, gdzie mieściły się największe pola naftowe Azji. Wojska japońskie stawiły opór.
2 lipca
W Japonii podano, że w wyniku dotychczasowych nalotów amerykańskich zginęło lub zostało rannych ponad 5 milionów obywateli. W rzeczywistości zabitych było około 672 000 ludzi, a kilka milionów odniosło rany lub obrażenia.
3 lipca
Australijczycy opanowali pola naftowe w Balikpapan na Borneo.
4 lipca
Wojska amerykańskie wspólnie z partyzantami tropiły na południowych wyspach Filipin opierających się wciąż Japończyków, z których bardzo niewielu było gotowych oddać się do niewoli.
5 lipca
Wojska australijskie kontynuowały podbój Borneo.
6 lipca
Wojska chińskie w dalszym ciągu posuwały się na północ, ku Mandżurii, ścigając stawiające coraz słabszy opór oddziały japońskie.
7 lipca
Do walk na Borneo włączyły się wojska holenderskie.
8 lipca
Oddziały filipińskie odegrały kluczową rolę w wyzwalaniu wyspy Mindanao.
9 lipca
Do brzegów Japonii zbliżył się amerykański 38 Zespół Operacyjny. Z wyjątkiem poszczególnych okrętów, które odchodziły na odpoczynek, przegląd lub remont, cały zespół 16 lotniskowców amerykańskich i 4 brytyjskich oraz eskorta pozostał na wodach japońskich do końca wojny.
10 lipca
Największy nalot na Japonię w dotychczasowej historii walk na Pacyfiku. Ponad 1000 samolotów z lotniskowców amerykańskich i brytyjskich zbombardowało lotniska i zakłady przemysłowe w regionie tokijskim.
11 lipca
Bombowce alianckie rozpoczęły bombardowanie japońskich wysp macierzystych Sikoku i Honsiu.
12 lipca
Japonia zwróciła się do Związku Radzieckiego z prośbą o pomoc w zawarciu zawieszenia broni ze sprzymierzonymi mocarstwami. Wiadomości tej nie przekazano dalej.
13 lipca
Włochy wypowiedziały wojnę Japonii. Na Mindanao oraz w dziesiątkach miejsc na teatrze wojennym Pacyfiku trwało oczyszczanie terenu z niedobitków wojsk japońskich.
14 lipca
Amerykańskie pancerniki ostrzelały japońskie miasto Kamamishi. Było to pierwsze bombardowanie artyleryjskie japońskich wysp macierzystych.
15 lipca
Nie wydarzyło się nic ważnego.
16 lipca
W stanie Nowy Meksyk przeprowadzono pierwszą próbną eksplozję bomby atomowej.
17 lipca
3. Flota amerykańska oraz zespół lotniskowców brytyjskich atakowały z powietrza i wody cele w okolicach Tokio.
18 lipca
Wojska australijskie zajęły pola naftowe Sambodja na Borneo.
19 lipca
Jednostki japońskie otoczone w Birmie usiłowały wyrwać się z okrążenia.
20 lipca
Amerykański okręt podwodny Tlireadfish (SS-410) zatopił na Morzu Żółtym japoński trałowiec nr 39.
21 lipca
Amerykańskie rozgłośnie frontowe nadały ultimatum wzywające Japonię do poddania, gdyż w przeciwnym razie zostanie zniszczona.
22 lipca
Wojska brytyjskie udaremniły w Birmie japońską próbę wyrwania się z okrążenia.
23 lipca
Okręty Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych oraz okręty Wspólnoty Brytyjskiej przepłynęły wzdłuż brzegów wysp macierzystych Sikoku i Kiusiu, zatapiając po drodze ponad 100 japońskich jednostek handlowych i transportowych. Pierwsi żołnierze amerykańscy postawili stopę na terytorium Japonii. Okręt podwodny Barb (SS-220) przetransportował na wschodnie wybrzeże wyspy Sachalin grupę dywersyjną, która wysadziła w powietrze przejeżdżający pociąg.
24 lipca
Ponad 1500 samolotów pokładowych z alianckich lotniskowców zaatakowało japońską bazę morską w Kurę nad Morzem Wewnętrznym. Zatopiono 3 z ostatnich 4 pancerników, które pozostały jeszcze Cesarskiej Marynarce Wojennej.
25 lipca
W odpowiedzi na przekazane drogą radiową ultimatum rząd japoński oświadczył, że Japonia gotowa jest poddać się, ale nie może to być kapitulacja bezwarunkowa.
26 lipca
Brytyjskie okręty i samoloty atakowały japońskie obiekty wojskowe na zachodnim wybrzeżu Malajów.
27 lipca
Miasta japońskie zostały zarzucone ulotkami wzywającymi Japonię do poddania się i ostrzegającymi, że w przeciwnym razie zostanie zrównana z ziemią.
28 lipca
Około północy kamikaze zatopili ostatni okręt. U brzegów Okinawy zatonął trafiony przez kamikaze amerykański niszczyciel Callaghan (DD-792), nazwany na cześć kontradmirała Dana Callaghana.
29 lipca
Amerykańskie okręty wojenne ostrzelały bazy japońskiej marynarki wojennej i lotniska na Honsiu. Japoński okręt podwodny I-58 zatopił amerykański ciężki krążownik Indianapolis, z 1199 członków załogi wskutek karygodnie opieszałej akcji ratowniczej uratowano jedynie 316.
30 lipca
Dwa brytyjskie miniaturowe okręty podwodne wśliznęły się do portu w Singapurze i zatopiły japoński krążownik, przyczepiając miny magnetyczne do kadłuba.
31 lipca
W Japonii zapanował głód. Przeciętny obywatel otrzymywał racje dzienne o wartości około 1680 kalorii.
Sierpień 1945
Na Japonię zrzucono 2 bomby atomowe. Pojawienie się nowej broni oraz obawa, że Amerykanie posiadają znacznie więcej takich bomb, miały ogromny wpływ na decyzje japońskich polityków. Związek Radziecki wypowiedział Japonii wojnę. Armia Czerwona wkroczyła do Mandżurii oraz zajęła Sachalin i Wyspy Kurylskie. Japonia skapitulowała.
1 sierpnia
Na minach zrzuconych przez samoloty amerykańskie w nurt kontrolowanej przez Japończyków rzeki Jangcy zatonęło 36 japońskich jednostek transportowych, a 11 zostało uszkodzonych.
2 sierpnia
Bombowce B-29 zrzuciły 6600 ton bomb na 5 miast japońskich.
3 sierpnia
Japonia została całkowicie zablokowana. Żaden statek ani okręt nie był w stanie przedostać się przez pierścień okrążenia.
4 sierpnia
Ostatnie zorganizowane oddziały japońskie walczące w Birmie zostały rozbite albo wzięte do niewoli. W dżungli kryło się jeszcze około 10 000 żołnierzy, ale walczyli indywidualnie lub co najwyżej w małych grupach.
5 sierpnia
Wojska chińskie odbiły miasta Tanchuk i Hsinning w środkowych Chinach.
6 sierpnia
Bomba atomowa o masie 4,5 tony została zrzucona na japońskie miasto Hiroszima. Zginęło ponad 80 000 ludzi, a znacznie więcej odniosło rany. Wojskowi stanowili zaledwie jedną czwartą zabitych.
7 sierpnia
Na filipińską wyspę Luzon przybyły z Europy sekcje sztabowe dowództwa amerykańskiej 1 Armii, żeby rozpocząć planowanie operacji o kryptonimie Coronet. czyli drugiej fazy inwazji na japońskie wyspy macierzyste.
8 sierpnia
Związek Radziecki wypowiedział wojnę Japonii.
9 sierpnia
Druga bomba atomowa została zrzucona na Nagasaki. Zginęło ponad 30 000 ludzi. Armia Czerwona rozpoczęła potężną ofensywę w Mandżurii. Samoloty pokładowe 3. Floty zaatakowały północne rejony Honsiu oraz Hokkaido.
10 sierpnia
Samoloty z lotniskowców alianckich kontynuowały naloty na północne rejony Honsiu oraz Hokkaido. W powietrzu i na ziemi zniszczono 400 samolotów japońskich i uszkodzono ponad 300. Alianci stracili 34 samoloty. W Japonii minister wojny przypomniał wyższym oficerom, że obowiązani są słuchać cesarza bez względu na to, jakie wyda rozkazy.
11 sierpnia
Amerykańskie i brytyjskie okręty wojenne ostrzelały japońskie huty, zakłady przemysłowe oraz inne obiekty na wschodnich wybrzeżach Wysp Kurylskich i Honsiu.
12 sierpnia
Na japońskie miasta zrzucono kolejne ulotki wzywające Japonię do poddania się i ustrzegające przed całkowitym zniszczeniem.
12 sierpnia
Japońskie kierownictwo państwowe wyraziło gotowość bezwarunkowej kapitulacji, jeśli status cesarza pozostanie niezmieniony. Alianci odrzucili ten warunek i w rządzie japońskim rozgorzała dyskucja, co robić dalej.
13 sierpnia
Ataki lotnicze na Tokio. U brzegów Okinawy kamikaze uszkodził amerykański okręt desantowy La Grange (APA-124). Był to ostatni okręt amerykański uszkodzony w bezpośrednim starciu z wrogiem.
14 sierpnia
Cesarz zgodził się na bezwarunkową kapitulację Japonii. Oddziały 1. Dywizji Gwardii Cesarskiej podjęły w Tokio próbę zamachu stanu. Pucz został stłumiony, ale były ofiary w ludziach.
15 sierpnia
Rozgłośnia tokijska nadała orędzie cesarza, w którym ogłaszał kapitulację Japonii. Amerykański 38. Zespół Operacyjny znajdował się około 100 Mm na wschód od Tokio, gdy około godziny 11.00, niemal pół godziny po nadaniu cesarskiego orędzia, musiał jeszcze odpierać ataki samolotów japońskich.
16 sierpnia
Wojska radzieckie wylądowały na południowym Sachalinie.
17 sierpnia
Amerykańskie bombowce B-32 Priwteer w locie zwiadowczym nad Tokio zostały zaatakowane przez samoloty japońskie, ale nie poniosły żadnych strat. Uformował się nowy rząd Japonii, na którego czele stanął generał, książę Higashikuni, bliski krewny cesarza.
18 sierpnia
Dwa amerykańskie bombowce B-32 w locie rozpoznawczym nad Tokio zostały ponownie zaatakowane przez samoloty japońskie. Tym razem nie obyło się bez ofiar. Jeden lotnik został zabity, a kilku rannych. Załogi bombowców strąciły 3 samoloty japońskie. Wojska radzieckie wylądowały na Wyspach Kurylskich.
19 sierpnia
Do Manili przybyła drogą powietrzną (przez le Shimę) delegacja japońska, która miała omówić szczegóły przejęcia kontroli nad Japonią przez wojska alianckie oraz warunki okupacji wysp macierzystych.
20 sierpnia
Japońskie władze wojskowe udaremniły próbę dokonania zamachu stanu i utworzenia rządu opozycyjnego. Brytyjski samolot zwiadowczy został ostrzelany nad Birmą przez japońską baterię artylerii przeciwlotniczej. Japońskie wojska w Chinach przerwały ogień. Oddziały zbrojne chińskich komunistów zajęły miasto Kałgan na północny zachód od Pekinu. Po spotkaniu z generałem MacArthurem parlamentariusze japońscy opuścili Manilę i przez le Shimę odlecieli do Tokio.
21 sierpnia
W Oakland w stanie Kalifornia sformowano Azjatyckie Skrzydło Służby Transportu Lotniczego Marynarki Wojennej, którego zadaniem miała być repatriacja amerykańskiego personelu wojskowego z teatru wojennego Pacyfiku.
22 sierpnia
Garnizon atolu Mili w archipelagu Wysp Marshalla był pierwszą zwartą formacją japońską, która poddała się Sprzymierzonym. Dowódca garnizonu skapitulował przed dowódcą amerykańskiego niszczyciela eskortowego USS Levy (DE-162)
23 sierpnia
Oddziały radzieckie zajęły Paramushiro na Wyspach Kurylskich.
24 sierpnia
Oddziały chińskiej partyzantki komunistycznej zajęły miasta Chefu i Weihai-wei. Rząd chińskich nacjonalistów zawarł układ o sojuszu i współpracy ze Związkiem Radzieckim.
25 sierpnia
Ostatni dzień, w którym mogły jeszcze latać oznakowane samoloty japońskie. Lotnictwo amerykańskie rozpoczęło regularne loty zwiadowcze nad Japonią w celu sprawdzenia, czy przestrzegane są warunki zawieszenia broni, oraz w celu zlokalizowania obozów dla jeńców wojennych. Oddziały chińskich nacjonalistów wkroczyły do Nankinu.
26 sierpnia
Wojska radzieckie zajęły Matsuma w południowej części Wysp Kurylskich.
27 sierpnia
Amerykańska 3 Flota weszła do Zatoki Sagami, sąsiadującej od południa z Zatoką Tokijską. Garnizon japoński na Morotai i Halmahea, liczący w sumie około 36 000 żołnierzy oraz około 5000 cywilnych Japończyków, poddał się amerykańskiej 93. Dywizji Piechoty.
28 sierpnia
Na lotnisku Atsugi koło Tokio wylądowała grupa łącznikowa amerykańskich wojsk lądowych. Powitał ją wielki napis "Pozdrowienia dla Armii Stanów Zjednoczonych od 3 Floty", wymalowany poprzedniego dnia wieczorem przez pilota z lotniskowca USS Yorktown, który nieoficjalnie wylądował na japońskim lotnisku.
29 sierpnia
W bazie Cesarskiej Marynarki Wojennej w Jokosuce koło Tokio wylądował 4. pułk piechoty morskiej. Japońskie wojska w południowo-wschodniej Azji poddały się Brytyjczykom.
30 sierpnia
Okręty amerykańskiego 38. Zespołu Operacyjnego weszły do Zatoki Tokijskiej. Na lotnisku Atsugi wylądowała 11. Dywizja Powietrznodesantowa.
31 sierpnia
Garnizon wyspy Marcus poddał się dowódcy amerykańskiego niszczyciela USS Bagley (DD-386), który walczył na Pacyfiku od dnia nalotu na Pearl Harbor. Kolejne oddziały amerykańskie wylądowały w Japonii, podejmując służbę okupacyjną.
Wrzesień 1945
Japonia formalnie skapitulowała, ale dopiero po pół roku broń złożył ostatni odległy garnizon. W wielu rejonach wojska japońskie były wykorzystywane jako siły porządkowe jeszcze do późnej jesieni 1945, aż Sprzymierzeni wprowadzili własne jednostki. Repatriacja zdemobilizowanych żołnierzy japońskich zakończyła się dopiero w 1947, a najbardziej nieprzejednani złożyli broń dopiero w latach siedemdziesiątych.
1 września
Od 7 grudnia 1941 japońska marynarka wojenna straciła blisko 700 okrętów wojennych o pojemności powyżej 100 BRT o łącznym tonażu ponad 2 000 000 ton. Flota handlowa natomiast przeszło 2300 jednostek o pojemności powyżej 500 ton, w sumie około 8,5 miliona BRT. Wojenne straty, zarówno w okrętach wojennych jak handlowych, przekraczały tonażowo stan posiadania Japonii z dnia ataku na Pearl Harbor.
2 września
Delegacja japońska podpisała formalnie akt kapitulacji na pokładzie pancernika USS Missouri zakotwiczonego w Zatoce Tokijskiej. Ceremonię oglądały załogi stojących wokół 257 okrętów alianckich. Zakończyła się II wojna światowa.